1872ம் ஆண்டு தூத்துக்குடி மாவட்டத்தின் ஒட்டபிடாரத்தில் பிறந்த ஒரு சிறுவன், பின்னாளில் இந்தியக் கடலில் ஸ்வதேசக் கப்பல்களை இயக்கச் செய்து வரலாறு படைக்கும் என்று யாரும் நினைக்கவில்லை. அந்தச் சிறுவன்தான் — வ.உ. சிதம்பரம்பிள்ளை.
சிறுவயத்திலிருந்தே அவன் “புத்திக் கேள்விப் பையன்” என ஊராரால் அழைக்கப்பட்டான். பெரியவர்கள் பேசுவது கேட்க, கோயில் வாசலின் ஓரத்தில் அமைதியாக நின்றுகொள்வான்.
வீட்டில் சத்தம் அதிகரித்தால், புத்தகத்தை எடுத்துக்கொண்டு கிணற்றருகில் போய் அமர்ந்து படிப்பான். படிப்பின் மீது இருந்த இந்தத் தீவிரம் VOC-யை வரலாற்றின் ஒளியில் நிறுத்தியது.
பள்ளியிலேயே நண்பர்களுக்கு இடையே சண்டை நடந்தால், தீர்ப்பை வழங்குவது VOC தான். “சின்ன வக்கீல் என்ன சொல்றார்?” என்று அனைவரும் எதிர்நோக்குவார்கள்.
அமைதியாக கேள்விகள் கேட்டு, யாருடைய கோணத்தில் உண்மை இருக்கிறது என்று தெளிவாகச் சொல்லிவிடுவார். நீதியுணர்ச்சி இப்படித்தான் அவரது மனத்தில் ஆழமாக வேரூன்றியது.
ஒருமுறை ஒரு கடைக்காரர் ஏழை ஒருவரிடமிருந்து அநியாயமாகப் பணம் கேட்பதை கண்டு, சிறுவனாக இருந்தாலும் VOC நேராக எதிர்த்து நின்றான். பதில் சொல்ல முடியாமல் வெட்கப்பட்ட அந்தக் கடைக்காரர் பணத்தைத் திருப்பிக் கொடுத்தான். இந்தச் சம்பவம் ஊர்மக்களின் கண்களில் VOC-ன் மரியாதையை இன்னுமொன்று உயர்த்தியது.
அவரது தந்தையின் சிறிய நூலகம் VOC-க்கு பொக்கிஷம். தமிழ் நூல்கள் முதல் சட்டப் புத்தகங்கள் வரை எது கையில் பட்டாலும் ஆழ்ந்து படிப்பார்.
புத்தகத்தின் பக்கங்களைத் திறக்கும் அந்த ஒலி அவரை மற்றொரு உலகிற்கு அழைத்துச் செல்லும். படித்ததன் பலனாகவும், சிந்தித்ததன் காரணமாகவும், ஒருநாள் VOC உணர்ந்த உண்மை என்னவென்றால் — நாட்டை உண்மையாக விடுதலை செய்ய வேண்டுமென்றால், அரசியல் மட்டுமல்ல, பொருளாதார தன்னிறைவு மிக முக்கியம்.
இந்த நம்பிக்கையே அவரை வரலாற்றின் மிகத் துணிச்சலான முடிவுகளில் ஒன்றை எடுக்கத் தூண்டியது. 1906ல், பிரிட்டிஷ் வணிக ஒராட்சியை சவால் செய்ய, VOC ஸ்வதேச ஸ்டீம் நாவிகேஷன் கம்பெனியைத் தொடங்கினார்.
இந்தியர்களே இயக்கும் SS Gallia, SS Lavo போன்ற கப்பல்கள் தூத்துக்குடி முதல் கொழும்பு வரை புறப்பட்டன. அலைகளை வென்ற அந்தக் கப்பல்கள், இந்தியர்களின் இதயத்திலும் புதிய நம்பிக்கையை எழுப்பின.
இந்தியர்கள் தாமே கப்பல்களை ஓட்டி கடலில் இறங்க முடியும் என்பதற்கான முதல் சான்றாக அவை விளங்கின. இதுவே VOC-க்கு மக்களால் வழங்கப்பட்ட மரியாதைமிக்க பட்டத்தை உருவாக்கியது — “கப்பலோட்டிய தமிழன்”.
இந்த கப்பல்கள் கடலில் ஓடியது ஒரு பயணமாக அல்ல; அது ஒரு புரட்சியாக இருந்தது. ஸ்வதேச இயக்கம் தமிழ்நாட்டில் வேகமாகப் பரவியது. பொதுக்கூட்டங்களில் VOC உரையாற்றும் போதெல்லாம் மக்கள் உற்சாகத்தில் மூழ்கினர்.
பிரிட்டிஷ் அநீதிகளை வெளிப்படையாக விளக்கி, இந்தியப் பொருட்களை ஆதரிக்க மக்களை அழைத்தார். சரக்கு கட்டணங்களை குறைத்து சாதாரண மக்களுக்கு நன்மை செய்து, பொருளாதார சுதந்திரம் என்ன என்பதை செயலில் காட்டினார். இந்த செல்வாக்கு அதிகரிக்க ஆரம்பித்ததும், பிரிட்டிஷ் அரசு அவரை தங்களின் குறிவைக்கும் பட்டியலில் சேர்த்தது.
1908ல் VOC-க்கு நாட்டு துரோகக் குற்றச்சாட்டு வைத்து கைது செய்தனர். இரட்டைச் சங்கிலியுடன் கடுமையான சிறைத்தொழிலில் ஈடுபடுத்தினாலும், VOC-ன் மனவலம் சிதையவில்லை.
சங்கிலிகள் அவரது கால்களை மட்டுமே கட்டின; அவரின் மனதை அல்ல. சிறைக்குள் இருந்தபடியே பாடல்கள் எழுதி மக்களுக்கு நம்பிக்கை ஊட்டினார். துன்பத்திலும் தளராத இந்தத் தைரியத்திற்காக மக்கள் அவரை “தென்னிந்தியாவின் சிங்கம்” என்று கொண்டாடினர்.
VOC வாழ்க்கை புகழுக்காக ஓடிய ஓட்டம் அல்ல. அவர் நம்பியது எளிதான, ஆனால் மாபெரும் உண்மை — ஒன்றுபட்ட மக்கள் மற்றும் தன்னிறைவு கொண்ட பொருளாதாரம் தான் ஒரு நாட்டின் உண்மையான சுதந்திரம். இந்தியர்களால் இயக்கப்பட்ட முதல் ஸ்வதேசக் கப்பல்களையும், பொருளாதார விழிப்புணர்வை மக்களிடம் கொண்டு சென்ற அவரது பேச்சுகளையும், பிரிட்டிஷ் ஒராட்சிக்கு எதிரான அவரது தைரியத்தையும் வரலாறு ஒருபோதும் மறக்காது.
இன்று தூத்துக்குடி துறைமுகம் VOC-ன் பெயரை தாங்குவது ஒரு பெயர்ப்பலகை மட்டும் அல்ல. இந்தியக் கடலில் முதல் ஸ்வதேசக் கப்பல்கள் ஓடிய காலத்தைக் கூறும் நித்தியச் சின்னம் அது.
