சூரியன் மறைவதையே மறக்கும் நாடுகள் உலகில் சில இருக்கின்றன. ஆர்க்டிக் வட்டத்தைத் தாண்டி, பூமியின் வட திசையில் இருக்கும் இந்த பகுதிகளில், சில மாதங்களுக்கு “இரவு” என்ற உணர்வே கிடையாது.
மாலை, காலை, மதியம்—அனைத்தும் ஒரே மாதிரி பிரகாசமாக இருக்கும். நடு இரவிலும் வானத்தில் சூரியன் மிதந்து கொண்டே இருக்கும் இந்த அற்புதத்தை மக்கள் “மிட்நைட் சன்” என்று அழைக்கிறார்கள்.
இது நடைபெறுவதற்குக் காரணம், பூமி தனது சுழற்சியில் சற்றே 23.5° சாய்ந்து இருப்பதுதான். அந்த சாய்வு காரணமாக கோடைக்காலத்தில் வட துருவம் நேராக சூரியனை நோக்கி இருக்கும்.
அதனால் நார்வே, பின்லாந்து, ஐஸ்லாந்து, ஸ்வீடன், ரஷ்யாவின் வடக்கு பகுதிகள், கனடா, அலாஸ்கா போன்ற இடங்களில் சூரியன் அஸ்தமிக்கவே மாட்டாது.
நேரம் இரவாக இருந்தாலும், வானம் ஓரளவு வெளிச்சத்துடன் மட்டுமே இருக்கும்; அந்த மெல்லிய ஒளிக்கும் அங்குள்ளவர்கள் தனியாக “இரவு ஒளி” என்று பெயர் வைத்துள்ளனர்.
இந்த வெளிச்சம் நிறைந்த நாட்களில் நேரம் எது, வேலை எது, ஓய்வு எது என்பதே குழப்பமாகி விடுகிறது. அங்குள்ளவர்கள் வெளியில் நடக்கும்போதும், வேலைக்கு போகும்போதும், சுற்றுலாப்பயணிகள் சுற்றும் போதும், நேரம் தாண்டி ஓடுவது தெரியாமல் போகும்.
நேற்றிரவு தொடங்கிய நாள் முடியாமலே இன்று தொடங்குவது போல ஒரு விசித்திரமான உணர்வு ஏற்படும். இயற்கை எப்படி தன்னுடைய விதிகளை மாற்றி மனிதர்களின் வாழ்க்கையை வடிவமைக்கிறது என்பதற்கே இது ஒரு மிகச்சிறந்த உதாரணம்.
ஆனால் இதற்குப் பூரண எதிர்மாறாகும் ஒரு காலமும் அங்கு வருகிறது. குளிர்காலத்தில் பல வாரங்களோ, சில இடங்களில் மாதங்களோ சூரியன் உதிக்கவே மாட்டாது.
சூழல் முழுக்க இருளால் மூடப்பட்டு விடும். இந்த இரண்டு தீவிர அனுபவங்களையும் ஆண்டுதோறும் சந்திப்பதால்தான் அங்குள்ள மக்கள் ஒளியும் இருளும் இரண்டின் மதிப்பை உண்மையாகப் புரிந்து கொள்கிறார்கள்.
இவ்வளவு நேரம் வெளிச்சம் இருந்தால் மக்கள் எப்படி தூங்குவார்கள் என்று தோன்றலாம். உண்மையில், அவர்கள் தூக்கத்தை ஒளியைப் பார்த்து அல்ல, கடிகாரத்தைப் பார்த்தே நிர்ணயித்துக் கொள்கிறார்கள்.
நமக்குப் போலவே இரவு 10 மணி என்றால் தூக்க நேரம்—வெளியில் பகல் போல இருந்தாலும் அந்த அட்டவணையை மாற்ற மாட்டார்கள். அறை இருண்டிருக்க கருப்பு திரைச்சீலைகளைப் பயன்படுத்துவார்கள்;
சிலர் தூக்கமூடி அணிவதும் சாதாரணம். இது அவர்களுக்கு புதிதான விஷயமல்ல; தலைமுறைகளாகவே இத்தகைய பருவங்களுக்கு ஏற்ப வாழ்க்கை முறையை அமைத்துக்கொண்டே வாழ்ந்து வருகின்றனர்.
சூரியன் மறையாத நாட்களிலும், சூரியன் உதிக்காத குளிர்காலங்களிலும், அங்குள்ளவர்கள் நேரத்தை, வாழ்வை, மனநிலையை சமநிலைப்படுத்திக் கொள்வது ஒரு தனித்துவமான கலாச்சாரம் போலவே இருக்கிறது.
இயற்கையின் அசாதாரண மாறுபாடுகளோடு மனிதர்கள் எப்படி ஒத்துக் கொண்டு வாழ்கிறார்கள் என்பதைப் பார்க்கும்போது, உலகம் எவ்வளவு வியப்புகளால் நிரம்பி இருக்கிறது என்பதை உணர்வதே சுவாரசியம்.
இந்த மாற்றங்கள் மிகவும் தெளிவாகக் காணப்படும் இடம் நார்வேயின் ஸ்வால்பார்ட். மே முதல் ஆகஸ்ட் வரை சூரியன் மறையாது; நவம்பர் முதல் ஜனவரி வரை முழுக்க இருள். அங்குள்ள குழந்தைகள் கூட இந்த இரு தீவிர சூழல்களுக்கும் பழகி வாழ்க்கையை சாதாரணமாக நடத்துகிறார்கள்.
