திருக்குறள்
இனிய உளவாக இன்னாத கூறல்
கனியிருப்பக் காய் கவர்ந்தற்று (குறள் எண்: 100 )
பொருள் :
மனதில் இனிமை இருக்கும்போது, அதைக் கைவிட்டு கடுமையான, வேதனை தரும் வார்த்தைகளை பேசுவது பழுத்த கனியை விட்டுவிட்டு, புளிக்கும் காயை பிடுங்கிச் சாப்பிடுவது போன்றது.
ஒரு மனிதன் நல்ல வார்த்தைகளை பேச முடியும் நிலையில் இருந்தும், மற்றவரை காயப்படுத்தும் சொற்களை பேசினால் அது அறிவில்லாத செயல். இனிய சொற்கள் மனிதர்களின் மனத்தை வெல்லும். கடுமையான சொற்கள் உறவுகளை உடைக்கும். நல்லதைச் சொல்ல முடியும் போது, கெட்டதைச் சொல்லக் கூடாது என்பதே இந்தக் குறளின் கருத்து.
ஒரு மனிதன் நல்ல வார்த்தைகளைப் பேசும் திறன் இருந்தும், அதைப் பயன்படுத்தாமல் மற்றவரை காயப்படுத்தும் சொற்களை பேசினால், அது அறிவில்லாத செயலாகும். மனிதன் பேசும் வார்த்தைகள் அவனுடைய பண்பையும் மனநிலையையும் வெளிப்படுத்துகின்றன.
இனிய சொற்கள் மனிதர்களின் மனதை எளிதாக வெல்லும். அன்பாகவும் மரியாதையாகவும் பேசப்படும் வார்த்தைகள் உறவுகளை வலுப்படுத்தும். ஒரே ஒரு நல்ல சொல் கூட ஒருவரின் நாளை மகிழ்ச்சியாக மாற்றும் சக்தி கொண்டது.
அதற்கு மாறாக, கடுமையான மற்றும் காயப்படுத்தும் சொற்கள் உறவுகளை சிதைக்கும். கோபத்தில் அல்லது கவனமின்றி பேசப்படும் வார்த்தைகள், நீண்ட காலம் மனதில் புண்களை ஏற்படுத்தும். சில நேரங்களில் அந்த உறவுகள் மீண்டும் சரியாக முடியாத நிலைக்கும் கொண்டு செல்லும்.
எனவே, நல்லதைச் சொல்ல முடியும் போது கெட்டதைச் சொல்லக் கூடாது என்பதே இந்தக் கருத்தின் மையம். பேசுவதற்கு முன் சிந்தித்து, இனிய சொற்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதே அறிவுடைய மனிதனின் அடையாளமாகும்.








