சிறுவயதில் ராமசாமி, பின்னர் அனைவராலும் “ராஜாஜி” என அறியப்பட்டவர், பள்ளியின் வழக்கமான கற்பித்தல் முறைகளைப் பின்பற்றாத தனித்துவமான மாணவன்.
மற்ற குழந்தைகள் விதிகளுக்கு கீழ்ப்படிந்து பாடங்களைப் படித்திருந்தாலும், ராமசாமி தனது முயற்சியால் அறிவைப் பெற்றுக்கொள்ள முயன்றார்.
பள்ளியில் நடந்த ஒரு சம்பவம் அவரின் தனித்துவத்தைக் காட்டுகிறது. ஆசிரியர் ஒருவர் பாடத்தைப் தவறாக சொல்லியபோது, அதை உணர்ந்த ராமசாமி சிரித்தார்.
அந்தச் சிரிப்பின் காரணத்தைக் கேட்டபோது, அவர் நிதானமாக “நான் உண்மையைச் சொல்லலாமா? யாருக்கும் எதிராக அல்லாமல்?” என்று கேட்டது, சிறுவயதிலேயே அவரது நேர்மை மற்றும் சிந்தனையின் ஆழத்தை வெளிப்படுத்தியது.
ராஜாஜி வளர்ந்தபோது, இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்திலும் அவரது சுயநிலை சிந்தனைகள் பிரதிபலித்தன. எளிமையான வாழ்க்கையைத் தேர்ந்தெடுத்து, மக்களிடம் அறிவும் விழிப்புணர்வும் கொண்டு வர பல முயற்சிகளை மேற்கொண்டார்.
மாணவர்கள், பொதுமக்கள், அரசியல் தலைவர்கள் யாராக இருந்தாலும், அறிவு, நியாயம், பொறுமை ஆகியவற்றை முன்வைத்து உரையாடுவது அவரது இயல்பாக இருந்தது.
அரசின் சில கொள்கைகளுடன் ஒத்துப் போகவில்லை என்றாலும், எப்போதும் உண்மை மற்றும் நியாயத்தை முன்வைப்பதிலிருந்தே பின்வாங்கவில்லை.
கல்வியாளர் குடும்பத்தில் பிறந்ததால், அறிவின் விலை அவருக்கு சிறுவயதிலேயே புரிந்தது. பள்ளி புத்தகங்களைக் கடந்துப் சமுதாயத்தில் உள்ள அநீதி, சமத்துவமின்மை போன்றவற்றைப் பார்த்து கேள்விகள் எழுப்பினார்.
வயதில் சிறுவனாக இருந்தாலும், வரலாறு, அரசியல், சட்டம் போன்ற சிந்தனையை வளர்க்கும் புத்தகங்களை ஆர்வத்துடன் படித்தார். படித்ததை பெரியவர்களுடன் பகிர்ந்து விவாதிப்பதும் அவரது அடையாளமாக மாறியது.
இந்தியாவில் சுதந்திரப் போராட்டம் தீவிரமடைந்தபோது, அந்த அலை ராஜாஜியின் மனத்தையும் தொட்ந்தது. இளம் வயதிலிருந்தபோதும் காங்கிரஸ் இயக்கத்தின் செயல்களில் ஈடுபட தொடங்கினார்.
ஊராட்சிகளில் நடந்த போராட்டங்களிலும் அநியாயமான பிரிட்டிஷ் கொள்கைகளுக்கு எதிரான நிகழ்வுகளிலும் அவர் கலந்து கொண்டார். ஆனால், அவரது பங்களிப்பு எப்போதும் அமைதியான, நியாயத்தை முன்வைக்கும் நிலைப்பாட்டையே கொண்டிருந்தது.
அரசியலை அவர் வெறும் போராட்டங்களால் நிரம்பியதாகப் பார்க்கவில்லை. மக்களுக்கு தொல்லை ஏற்படாமல் எப்படி மாற்றத்தை கொண்டு வரலாம் என்பதையே அவர் தொடர்ந்து சிந்தித்தார்.
கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தாலும் உண்மையையே பேசும் பழக்கம், மக்களுக்கு கல்வி அளிக்க வேண்டுமெனும் நோக்கம், சமூக விழிப்புணர்வை வளர்க்கும் விருப்பம் ஆகியவை அவரை மற்ற தலைவர்களிலிருந்து வேறுபடுத்தின.
சுதந்திரத்திற்காக அவர் செய்த ஒவ்வொரு செயலும் தனக்கென பெயர் பெறுவதற்காக அல்ல. மக்களுக்கு அறிவு கிடைக்க வேண்டும்.
சமுதாயத்திற்கு நீதி வேண்டும், நாட்டிற்கு சுதந்திரம் வேண்டும்—இந்த எண்ணங்களே அவரது வாழ்வின் திசை. சிறுவயதில் பள்ளிக்கூட மரபுகளைப் பொறுக்காமல் உண்மையைத் தேடிய அந்தச் சிறுவன், பின்னர் இந்தியாவுக்கே வழிகாட்டும் தலைவராக உயர்ந்த பயணம், ஒரு சுவாரஸ்யமான வாழ்க்கைக் கதையை உருவாக்குகிறது.
