ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் என்ற சிறிய ஊரில், துளசி மணம் கமழும் ஒரு தோட்டத்தில் கிடைத்த குழந்தைதான் கோதை. அவளை இறைவன் அருளாக எண்ணிய பெரியாழ்வார் அன்புடன் வளர்த்தார்.
குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே கோதைக்கு உலக விளையாட்டுகளைவிட கிருஷ்ணன் கதைகளே அதிக ஈர்ப்பாக இருந்தன. மலர்களை பறிக்கும்போதுகூட “இவை அவனுக்கே” என்ற மகிழ்ச்சி அவள் முகத்தில் தெரியும்.
பூமாலை செய்த பின், அதைத் தானே அணிந்து பார்த்து, பின்னரே இறைவனுக்குச் சூட்டுவாள். இது தவறென்று எண்ணிய பெரியாழ்வாரின் மனம், திருமால் கனவில் தோன்றி “கோதை சூடிய மாலையே எனக்கு இன்பம்” என்று கூறியபோது தளர்ந்தது.
அன்றிலிருந்து கோதை, இறைவனை ஆளும் பெண் என்ற பொருளில் ஆண்டாள் என்று போற்றப்பட்டாள்; “சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடி” என்ற பெயரும் அவளுக்கே உரியதாகியது.
பெரியாழ்வார் பாடும் பாசுரங்களை கவனமாகக் கேட்டு, அவற்றின் பொருளை மனத்தில் ஊறவைத்துக் கொண்ட ஆண்டாள், தன் உள்ளத்தின் மொழியில் பாடத் தொடங்கினாள்.
அவள் பாடல்களில் குழந்தைமனத்தின் எளிமையும், அனுபவத்தின் ஆழமும் ஒன்றாக கலந்து ஓடுகிறது. திருப்பாவையில் மார்கழி மாதத்தின் புனிதமும், ஒன்றுபட்டு இறைவனை வணங்கும் மகிழ்ச்சியும் ஒளிர்கின்றன.
நாச்சியார் திருமொழியில் கனவு, ஏக்கம், எதிர்பார்ப்பு போன்ற மனித உணர்ச்சிகள் மிக இயல்பாக வெளிப்படுகின்றன. அதனால் சிலர் ஆண்டாளை “காதல் கவிஞர்” என்றும் சொல்வார்கள்; ஆனால் அந்த காதல் மனிதருக்கல்ல, முழுமையாக இறைவனை நோக்கிய ஆன்மிகப் பாசமே.
ஆண்டாள் தன்னை ஆய்ப்பாடியில் வாழும் ஒரு கோபிகையாகவே கற்பனை செய்துகொண்டாள். அந்தக் கற்பனையிலே கிருஷ்ணனிடம் உரையாடினாள், குறை கூறினாள், வேண்டினாள்.
கற்பனைக்கும் பக்திக்கும் இடையிலான இந்த நெருக்கமே அவள் பாடல்களின் உயிர். மனிதனை மணக்க விரும்பாத அவள், திருமாலையே தன் கணவர் என மனதார ஏற்றாள். ஸ்ரீரங்கம் சென்று ரங்கநாதருடன் ஆன்மிக ரீதியில் ஒன்றானாள் என்று வைணவ மரபு சொல்கிறது.
ஆண்டாள் இயற்றிய திருப்பாவை முப்பது பாசுரங்களும், நாச்சியார் திருமொழியின் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பாடல்களும், காலத்தைத் தாண்டி இன்று வரை பாடப்படுகின்றன.
மார்கழி வந்தாலே வீடுகளிலும் கோவில்களிலும் அவள் குரல் ஒலிப்பது போல உணர்வோம். ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் உயர்ந்து நிற்கும் ஆண்டாள் கோவிலின் கோபுரமே தமிழ்நாடு அரசின் சின்னமாக இருப்பது பலருக்குத் தெரியாத ஒரு சுவாரசியம். பன்னிரண்டு ஆழ்வார்களில் ஒரே பெண் ஆழ்வார் என்ற சிறப்பும் அவளுக்கே உரியது.
ஆண்டாளின் வாழ்க்கை நமக்கு சொல்லும் செய்தி எளிதானது ஆனால் ஆழமானது. பக்தி என்பது வயது, பாலினம், கல்வி போன்ற எல்லைகளால் கட்டுப்பட வேண்டியதில்லை.
தூய மனமும் உண்மையான ஈடுபாடும் இருந்தால், ஒரு பெண் குழந்தையின் குரலும் நூற்றாண்டுகளைத் தாண்டி உலகம் முழுவதும் ஒலிக்க முடியும். ஆண்டாள் அதற்கான அழகான சாட்சி.
