1882ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 11 ஆம் நாள் எட்டயபுரத்தில் பிறந்த பாரதியார், சிறுவயதிலேயே கவித்திறமாலும் புத்திசாலித்தனத்தாலும் அனைவரையும் கவர்ந்தார். “பாரதி” என்ற பட்டம் பெற்றபோது கிராமமே பெருமை கொண்டது.
அரசியல், சமூக பிரச்சனைகள் போன்றவை சிறுவனான அவரை ஆழமாக ஈர்த்தன. பாடல், கவிதை—எதைப் பெற்றாலும் உடனே இனிமையான வரிகளாக மாறும் திறமை அவருடையது.
ஆனால் அவரது குழந்தைப் பருவம் எளிதானது அல்ல. மிக இளம் வயதிலேயே தந்தையை இழந்தது குடும்பத்தையே சுமையில் தள்ளியது. அத்துன்பமே அவருள் மறைந்திருந்த போராட்ட மனப்பாங்கை எழுப்பியது.
“சமூகம் மாற வேண்டும்” என்ற எண்ணமே அவரை வழிநடத்தியது. பதின்மூன்று வயதில் திருமணமான செல்லம்மாள் பின்னர் அவரது வாழ்க்கையில் அமைதியான துணையாகித் துன்பத்தையும் வறுமையையும் மன உறுதியுடன் தாங்கினார்.
எழுத்துலகில் நுழைந்ததும் பாரதியின் சொற்கள் ஒரு புரட்சியாக மாறின. பெண்கள் கல்வி, ஜாதி ஒழிப்பு, சமத்துவம், சுதந்திரம்—எதைப் பற்றியும் அவர் துணிவுடன் எழுதினார்.
இதனால் வேலை இழப்பும் வறுமையும் வந்தாலும் அவர் ஒருபோதும் பின்வாங்கவில்லை. பாண்டிச்சேரியில் தஞ்சம் அடைந்தபோது வாழ்க்கை மேலும் கடினமானது;
இருப்பினும் அந்த வறுமைதான் “அச்சமில்லை”, “எழு தமிழா”, “செம்மொழி” போன்ற அவரது புகழ்பெற்ற பாடல்களைப் பிறக்கச் செய்தது.
1921 ஆகஸ்ட் மாதத்தில் அவரது உடல் பல வருடங்களாக வந்த துன்பங்களால் சோர்ந்து போனது. ஆனால் உள்ளத்திலிருந்த போராட்ட தீப்பொறி தளரவில்லை.
நெருக்கமானவர்கள் கூட அவர் அந்த அளவு வலிமையான மனநிலையைக் காத்தது குறித்து ஆச்சரியப்பட்டனர். உடல்நலம் குன்றினாலும் அவர் கவிதைகள், கட்டுரைகள், குறிப்புகள்—எதையும் எழுதுவதை நிறுத்தவில்லை. ஒவ்வொரு காலையிலும் மெதுவாக நடைப்பயிற்சி செல்வதை மக்கள் கவனித்தனர்.
செல்லம்மாள் அருகில் இருந்தபோது அவர் அமைதியாக, “களைப்பு தான்… ஆனாலும் மனசு இன்னும் பாடுதே,” என்று கூறினார் என பதிவுகள் சொல்கின்றன.
இறப்பிற்கு சில நாட்களுக்கு முன்னர், “எல்லாவற்றுக்கும் மேலானது மனித சுதந்திரம். அதைத் தடுக்க யாராலும் முடியாது,” என்று இரண்டு வரிகள் மட்டும் குறிப்பேட்டில் எழுதினார். அதுவே அவரது கடைசி எழுத்து.
மறைவுக்கு முன் நாட்களில், வீதிகளில் விளையாடிய குழந்தைகளுக்குச் சிரித்துக்கொண்டு கைஅசைப்பதை அவர் தவறவிடவில்லை.
அவர்கள் பின்னர் அந்தச் சிரிப்பே அவரை இறுதியாகக் கண்ட தருணம் என்று நினைத்தனர். ஒரு அதிகாலை, மிகுந்த பலவீனம் காரணமாக அவர் அமைதியாக மூச்சு நிறுத்தினார். வயது வெறும் முப்பத்தொன்பது.
அவர் மறைந்த பின் தான் உலகம் அவரது உண்மையான பெருமையை உணரத் தொடங்கியது. அவரது சிந்தனைகள், பாடல்கள், புரட்சிச் சொற்கள் மக்கள் மனத்தில் நித்தியமாகப் பதிந்தன. பாரதியின் மறைவு முடிவு அல்ல—தமிழரின் விழிப்புணர்ச்சிக்கான ஒரு புதிய தொடக்கம்.
