1917 ஜனவரி 17 அன்று, இலங்கையின் மத்திய மாகாணத்தில் உள்ள நாவலப்பிட்டியில், ஒரு எளிய குடும்பத்தில் பிறந்தவர் மருதூர் கோபாலன் இராமச்சந்திரன். பின்னாளில் தமிழகம் முழுவதும் அன்புடன் “எம்.ஜி.ஆர்” என்றும், மரியாதையுடன் “புரட்சித் தலைவர்” என்றும் அழைக்கப்பட்டவர்.
சிறுவயதிலேயே தந்தையை இழந்ததால், வாழ்க்கையின் கடின உண்மைகளை அவர் இளம் வயதிலேயே எதிர்கொண்டார். வறுமை, இடமாற்றம், நிலையற்ற சூழ்நிலை ஆகியவை அவரது குழந்தைப் பருவத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தன. ஆனால் அவை அவரை உடைக்கவில்லை; மாறாக, மனிதர்களின் வலியை உணரும் மனப்பான்மையை உருவாக்கின.
வாழ்க்கைச் சூழல் அவரை நாடக மேடைகளுக்குக் கொண்டு வந்தது. ஆரம்ப காலங்களில் சிறிய வேடங்கள், சில நேரங்களில் பெண் வேடங்கள் கூட ஏற்று நடித்திருக்கிறார். அந்த அனுபவங்களே அவரது நடிப்பை நுணுக்கமாகவும், உணர்ச்சிப்பூர்வமாகவும் மாற்றின. நாடக மேடையில் பெற்ற பயிற்சி, பின்னர் அவரை தமிழ் திரையுலகில் நிலைநிறுத்திய முக்கிய காரணமாக அமைந்தது.
திரையுலகில் ஆரம்ப காலம் எளிதானது அல்ல. பல ஆண்டுகள் போராட்டத்துக்குப் பிறகே அவர் கவனிக்கப்படத் தொடங்கினார். ஆனால் அவரது நடிப்பில் இருந்த நேர்மை, கட்டுப்பாடு, ஒழுக்கம் ஆகியவை மெதுவாக மக்களின் மனதை வென்றன.
அவர் நடித்த திரைப்படங்களில், நீதிக்காக போராடும் மனிதன், ஏழைகளுக்கு துணை நிற்பவன், பெண்களை மதிக்கும் உயரிய குணம் கொண்ட நாயகன் என்ற உருவமே தொடர்ந்து வெளிப்பட்டது. இது திரைக்காக மட்டும் உருவாக்கப்பட்ட முகமல்ல; அது அவரது வாழ்க்கைப் பண்புகளின் பிரதிபலிப்பாகவே மக்கள் உணர்ந்தனர்.
திரையுலகின் உச்சத்தில் இருந்த காலத்திலும், அவர் தனக்கென சில கடுமையான விதிமுறைகளை வைத்திருந்தார். தன்னுடைய படப்பிடிப்புகளில் மது, புகை போன்ற பழக்கங்களுக்கு அனுமதி இல்லை. குடும்பத்துடன் அனைவரும் பார்க்கக்கூடிய படங்களாகவே அவரது திரைப்படங்கள் இருக்க வேண்டும் என்பதில் அவர் உறுதியாக இருந்தார்.
தனிப்பட்ட வாழ்க்கையிலும் அவர் மிக எளிமையானவராகவே இருந்தார். ஆடம்பர வாழ்க்கையில் ஆர்வம் இல்லாத அவர், மக்களுக்காக செலவிடுவதில் மட்டும் ஒருபோதும் தயங்கியதில்லை.
1967ஆம் ஆண்டு நடந்த துப்பாக்கிச்சூட்டு சம்பவம் அவரது வாழ்க்கையில் ஒரு பெரிய திருப்பமாக அமைந்தது. அந்தச் சம்பவத்துக்குப் பிறகு அவரது குரலில் மாற்றம் ஏற்பட்டது. பலர் அதை ஒரு குறையாகக் கருதிய போதும், காலப்போக்கில் அதுவே அவரது தனித்த அடையாளமாக மாறியது. அந்த நிகழ்வுக்குப் பிறகும் அவர் மனஉறுதியை இழக்காமல் மீண்டும் திரையுலகிலும், அரசியலிலும் செயல்பட்டது, அவரது ஆளுமையை வெளிப்படுத்தியது.
மக்களின் பேராதரவும் நம்பிக்கையும் தான் அவரை அரசியல் வாழ்க்கைக்குத் தூண்டியது. அரசியலில் அவர் எடுத்த பயணம் சவால்களால் நிறைந்தது. பல எதிர்ப்புகள், விமர்சனங்கள் இருந்தபோதும், மக்கள் அவரோடு உறுதியாக நின்றனர்.
காரணம், அவர் பேசுவதைக் காட்டிலும் செயல்படுத்தும் தலைவராக இருந்தார். மக்கள் நலனே அரசியலின் மையமாக இருக்க வேண்டும் என்பதில் அவர் உறுதியாக இருந்தார்.
தமிழ்நாட்டின் முதல்வராக பொறுப்பேற்றபின், எம்.ஜி.ஆர் அவர்கள் தனது அனுபவங்களையே ஆட்சியின் அடிப்படையாகக் கொண்டார். சிறுவயதில் அனுபவித்த பசியின் நினைவால், ஏழை குழந்தைகளுக்கான சத்துணவு திட்டத்திற்கு முக்கியத்துவம் அளித்தார். மருத்துவ சிகிச்சை கிடைக்காமல் வாடும் மக்களின் வேதனையை புரிந்து, மருத்துவ வசதிகளை மேம்படுத்தினார். எளிய மக்கள் நீண்ட நேரம் காத்திருக்க வேண்டாம் என்பதற்காக, அவர்களை முதலில் சந்திக்கும் நடைமுறையையும் கடைப்பிடித்தார்.
எம்.ஜி.ஆர் அவர்களின் வாழ்க்கை, ஒரு சாதாரண மனிதன் நேர்மை, கடின உழைப்பு, ஒழுக்கம் மற்றும் மக்களுக்கான அன்பின் மூலம் எவ்வளவு உயரம் செல்ல முடியும் என்பதற்கான சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக உள்ளது. அவர் இன்று ஒரு நடிகராக மட்டுமல்ல, ஒரு அரசியல் தலைவராக மட்டுமல்ல; மக்கள் மனங்களில் என்றும் நிலைத்திருக்கும் ஒரு மரியாதையான வரலாறாக, ஒரு நம்பிக்கையாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.
