இந்திராகாந்தி இந்தியாவின் முதல் பெண் பிரதமராக உயர்ந்தவர் என்ற அடையாளத்தைவிட, சிறுவயதிலிருந்தே உறுதியான மனம், துணிச்சல், தனித்துவமான சிந்தனை ஆகியவற்றால் உருவான ஒரு ஆளுமை.
1917ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 19ஆம் தேதி, அலகாபாதில் உள்ள ஆனந்த் பவனில் பிறந்தார். தந்தை ஜவஹர்லால் நேரு, தாய் கமலா நேரு. அரசியல் சூழலில் வளர்ந்தாலும், அவரது சிறுவயது எளிதானதாக இருக்கவில்லை.
தந்தை அடிக்கடி சிறையில் இருந்ததால், சிறு வயதிலேயே தனிமையை அனுபவிக்க வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. அந்த தனிமை அவரை பலவீனமாக மாற்றவில்லை; மாறாக, சுயமாக சிந்திக்கும் திறனை வளர்த்தது.
அவர் அதிகம் பேசாத குழந்தை. ஆனால் மனதில் ஆழமான எண்ணங்கள் நிறைந்திருந்தன. தனியாக தோட்டத்தில் நடப்பதும், மரங்களில் ஏறுவதும், நீண்ட நேரம் புத்தகங்களை வாசிப்பதும் அவருக்கு மிகவும் பிடித்த விஷயங்கள்.
புத்தகங்கள் அவரின் நெருங்கிய நண்பர்கள். வரலாறு, அரசியல், உலக நிகழ்வுகள் குறித்து சிறு வயதிலேயே ஆர்வம் கொண்டார். தந்தை சிறையில் இருந்த காலங்களில், அவருக்கு எழுதிய கடிதங்கள் சாதாரண மகள் எழுத்துகள் அல்ல.
உலக நிலவரங்கள், சமூக மாற்றங்கள் குறித்து கேள்விகள் எழுப்பும் அந்தக் கடிதங்கள், நேருவையே ஆச்சரியப்படுத்தின. “இந்திரா ஒரு நாள் பெரிய பொறுப்பை ஏற்றுக் கொள்வாள்” என்று அவர் நம்பத் தொடங்கியதற்கு அந்தக் கடிதங்களே சாட்சி.
இந்திராகாந்தியின் கல்வி இந்தியாவிலும் ,வெளிநாடுகளிலும் நடைபெற்றது. இந்தியாவில் தொடக்கக் கல்வி முடித்த பின், சுவிட்சர்லாந்து மற்றும் இங்கிலாந்தில் கல்வி கற்றார்.
ஆக்ஸ்ஃபோர்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் பயின்றாலும், உடல்நலக் காரணங்களால் படிப்பை முழுமையாக முடிக்க முடியவில்லை. ஆனால் அது அவரது அறிவைத் தடுக்கவில்லை. அனுபவமும் வாசிப்பும் உலகைப் புரிந்து கொள்ளும் அவரின் கல்வியாக மாறியது.
சிறுவயதிலேயே “வானர சேனை” என்ற சிறுவர் அமைப்பை உருவாக்கி, சுதந்திரப் போராட்டத்திற்கு உதவினார். செய்திகளை எடுத்துச் செல்லுதல், போராட்ட வீரர்களுக்கு உதவுதல் போன்ற பணிகளில் குழந்தைகளையும் இணைத்தார். அந்த வயதிலேயே தலைமைத்துவத்தின் விதைகள் அவருள் இருந்ததை இது காட்டுகிறது.
இந்திராகாந்திக்கு புகைப்படக் கலையில் அதிக ஆர்வம் இருந்தது. இயற்கை, மனித முகங்கள், வாழ்க்கையின் எளிய தருணங்களை படம் பிடிப்பதில் மகிழ்ச்சி அடைவார்.
பிரதமராக இருந்த காலத்திலும் கூட, அரசியல் அழுத்தங்களுக்கு நடுவே கேமராவுடன் அமைதியைத் தேடுவார். தனியாக சிந்திக்கும் பழக்கம், டைரியில் எண்ணங்களை எழுதும் வழக்கம் ஆகியவை முக்கிய முடிவுகளை எடுக்க அவருக்கு உதவின.
அவர் அதிகம் பேசும் அரசியல்வாதி அல்ல. குறைந்த வார்த்தைகளில் ஆழமான கருத்துகளை சொல்வார். ஒரு வெளிநாட்டு தலைவருடன் நடந்த சந்திப்பில், நீண்ட உரைக்கு ஒரு வரியில் பதில் அளித்து, அனைவரையும் ஆச்சரியப்படுத்திய சம்பவம் இன்று வரை பேசப்படுகிறது. அந்த ஒரு வரி, முழு உரையை விட அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
1971ஆம் ஆண்டு இந்தியா–பாகிஸ்தான் போர் காலத்தில் எடுத்த துணிச்சலான முடிவுகள், அவரது வீரத்தையும் உறுதியையும் உலகிற்கு காட்டின.
விமர்சனங்களையும் எதிர்ப்புகளையும் பொருட்படுத்தாமல், நாட்டின் நலனுக்காக தீர்மானங்களை எடுத்தார். அதனால்தான் அவர் “இரும்புப் பெண்மணி” என்று அழைக்கப்பட்டார்.
ஆளுமை தன்மையில், அவர் எளிமையும் கடுமையும் கலந்தவர். பொதுமக்களுடன் நேரடியாக பேச விரும்பினார். அதே சமயம், ஒழுக்கமும் நேர்மையும் மிக முக்கியம் என நம்பினார்.
எதிர்ப்புகளைப் பார்த்து அஞ்சியவர் அல்ல. அமைதியாக இருந்து, சரியான நேரத்தில் பதில் அளிப்பவர். அவரை அருகில் இருந்து பார்த்தவர்கள், அந்த கடுமையின் பின்னால் ஒரு மென்மையான மனிதர் இருந்தார் என்று சொல்கிறார்கள்.
இந்திராகாந்தியின் வாழ்க்கை, அதிகாரம் என்பது பிறப்பால் கிடைப்பது அல்ல; அதை துணிச்சலாலும் சிந்தனையாலும் அனுபவத்தாலும் உருவாக்க வேண்டும் என்பதற்கான உதாரணம்.
ஒரு அமைதியான சிறுமி, உலக அரசியலில் வலுவான அடையாளமாக மாறிய பயணம் இன்று கூட பலருக்கு ஊக்கமாகவே இருக்கிறது.
