பழமொழி:
“விதைத்ததை தான் அறுப்போம்.”
ஒரு சிறிய நகரத்தில் ராகவன் என்ற வியாபாரி இருந்தார். மிகுந்த புத்திசாலி, வேகமாக முடிவு எடுப்பவர். ஆனால் அவரிடம் ஒரு பழக்கம் இருந்தது.
எதையும் குறுக்கு வழியில் செய்ய வேண்டும் என்பதே அவரது எண்ணம். நேர்மையாக நடந்தால் நேரம் அதிகமாகும், லாபம் குறையும் என்று நினைத்தார்.
ஒருநாள் அவர் கடையில் வேலை செய்த ஒரு இளைஞன் கணக்கில் சிறிய தவறு செய்துவிட்டான். உண்மையில் அது அறியாமையில் நடந்த தவறு.
ஆனால் ராகவன் அதைப் பெரிதாக மாற்றி, அந்த இளைஞனை திருடன் போல அனைவரின் முன்னிலும் திட்டி, வேலையில் இருந்து எடுத்தார். “எனக்கு லாபம் முக்கியம்; மனித உணர்ச்சி தேவையில்லை” என்று அவர் சொல்லிக் கொண்டார்.
காலம் கடந்தது. ராகவனின் கடை வளர்ந்தது. ஆனால் அவர் செய்த சிறிய சிறிய அநியாயங்கள், ஏமாற்றங்கள், மற்றவர்களை மதிக்காத செய்கைகள் எல்லாம் யாருக்கும் தெரியாமல் சேமித்து கொண்டே வந்தன.
ஒருநாள் பெரிய ஒப்பந்தம் ஒன்று கிடைத்தது. அது கிடைத்தால் அவரது வாழ்க்கை இன்னும் உயரம் எட்டும். அந்த ஒப்பந்தத்திற்கு முக்கியமான சாட்சி ஒருவரின் பரிந்துரை தேவைப்பட்டது.
அவர் யார் தெரியுமா? முன்பு வேலைவிட்டுச் சென்ற அதே இளைஞன். இப்போது அவர் பெரிய நிறுவனத்தில் பொறுப்பான இடத்தில் இருந்தார்.
ராகவன் தயங்கியபடியே அவரை சந்திக்கச் சென்றார். அனைத்தையும் மறந்து உதவி கேட்க நினைத்தார். ஆனால் அந்த இளைஞன் அமைதியாக ஒரு வார்த்தை மட்டும் சொன்னான்:
“அன்றைக்கு நீங்கள் என்னை எப்படி நடத்தினீர்களோ, அதையே நான் இன்றைக்கு நினைவில் வைத்திருக்கிறேன். நான் பழிவாங்க மாட்டேன். ஆனால் உதவவும் முடியாது.”
அந்த வார்த்தைகள் ராகவனின் மனதை உடைத்தன. அன்றுதான் அவர் புரிந்து கொண்டார் — ஒருவரிடம் விதைத்த வலி, அவமதிப்பு, அநியாயம் எல்லாம் ஒருநாள் வேறு வடிவில் திரும்பி வரும் என்று.
அந்த நாளுக்கு பிறகு அவர் தன் வாழ்க்கையை மாற்றினார். லாபத்தை விட மனிதத்தை முக்கியமாகக் கொண்டார். ஏனெனில் அவர் உணர்ந்த உண்மை ஒன்று தான்: விதைத்ததை தான் அறுப்போம்.
